هر شغلی خلافهای خاص خودش رو داره. مثلا جراح‌هایی که زیر میزی میگیرن، ساختمون سازی که از مصالح کم میزاه یا مثلا میوه فروشی که میوه درشت‌ها رو از رو میچینه. بعضی از این خلافها اونقدر زیاد هستند که وقتی یه نفر این کارها رو نمیکنه، تعجب میکنیم. حتی شاید آدمهایی که از این کارها نمیکنن، مورد تمسخر هم قرار بگیرن. آدمهایی هم که این خلافها رو انجام میدن معمولا کارهاشون رو با عبارتهای جالبی توجیه میکنن. به هر حال.
یکی از کارهایی که میشه توش بسیار بسیار خلاف کرد، داروخونه داری هست. با وجود نظارتهای نسبتا شدید روی کار داروخونه‌ها، میشه گفت داروخونه‌هایی که خلاف ازشون سر نمیزنه، در اقلیت مطلق هستند. ولی خاطره امروزم بیشتر در مورد خلاف نسخه پیچ‌هاست. خلافی که شاید بسیاری از نسخه پیچ‌ها با توجیه‌های مختلف انجامش میدن.
اول وقت بود و هنوز داروخونه شلوغ نشده بود، پشت کامپیوتر نشسته بودم و داشتم نسخه مریض رو تائید میکردم. هنوز تائید نسخه تموم نشده بود که یکی از نسخه پیچ‌های داروخونه از راه رسید. یه نیم ساعتی دیر کرده بود. با بچه‌های دیگه سلام و احوالپرسی کرد. به من که رسید یه دفترچه تامین اجتماعی از تو جیب کتش در آورد و به من داد و گفت که این نسخه ما رو هم بی زحمت تائیدش کن. دفترچه رو ازش گرفتم و یه نگاهی به نسخه‌اش کردم. 20 تا انوکسوپارین 60 میلی. نسخه گرون قیمتی بود. دفترجه رو روی میز گذاشتم که بعد از نسخه‌ای که توی دستم بود، تائیدش کنم. در حالی که همکارم داشت روپوشش رو میپوشید، ازش پرسیدم: همشو میخوای؟ قیمتش کمی زیاد میشه ها! بهم گفت تو همشو تائید کن ببینم چی میشه. بعد از اینکه تائید نسخه رو از سایت گرفتم، از همکارم پرسیدم که ایرنیشو میخوای یا خارجیش رو؟ گفت هیچکدوم. ماه قبل حدود 250 هزار تومن مای بیبی و شامپو و از این چیزها برده بودم از داروخونه با این نسخه بی حساب میشیم. گفتم این نسخه که بیشتر از 300 تومن هست! گفت بی خیال بابا، بقیه‌اش هم مال دکتر جون. بذار بره حالشو ببره!
درباره این سایت